αφηγούμαι

Υπάρχουν τόποι και πιο συγκεκριμένα, κτίρια, τα οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με μορφές μνήμης. Στην Ελλάδα, έντονη προσωπικότητα παρουσιάζει ένας πολύ ιδιαίτερος χώρος της, το Άγιον Όρος. Υπάρχουν κτίσματα με ιδιαίτερη ιστορική σημασία, για χρόνια, όμως εγκαταλελειμένα και ερειπωμένα. Μια πολύ έντονη και ζωηρή δραστηριότητα λαμβάνει χώρα σε κάποια από αυτά, όπου η αποκατάστασή τους, και η επανάχρησή τους, είτε σύμφωνη με την προγενέστερη λειτουργία τους, είτε αποσκοπώντας στη μετάδοση της ιστορικής γνώσης, μέσω της μετατροπής τους σε μουσειακούς χώρους, παράγει μια καινούργια ιστορία. Είναι πολλές οι αλήθειες που ανακαλύπτονται κατά τη διεργασία αυτήν, που έως και για αιώνες παρέμεναν λανθάνουσες στα υπόγεια των παλαιών κτιρίων. Τα τελευταία, συνδεδεμένα στο υποσυνείδητο των περισσότερων με τις έννοιες του "παλιού" και του "κρυμμένου", κάνουν έντονη σε
εντυπώσεις την περιπλάνηση σε αυτά ανθρώπων που βρίσκονται εκεί κατά την πορεία των εργασιών που συντελούνται.Μαρινοπούλου_Μαρίζα/Σινανίδης_Κωστής/Σπαθής_Λουκάς

Ο χώρος αφηγείται

Ο χώρος αυτός αφηγείται μια ιστορία. Την ιστορία του.
Θα μπορούσε να πει ‘Γεια, εγώ κάποτε φιλοξενούσα ένα μεγάλο για την εποχή αρχοντικό, που εξέπνεα έναν αέρα θαυμασμού. Οι ιδιοκτήτες μου ήταν σημαντικά πρόσωπα που είχαν και σημαντικούς φίλους…αλλά τα πράγματα αλλάζουν και αποφάσισαν να φύγουν από εδώ και να με αδειάσουν…



Τώρα με χρησιμοποιούν ως χώρο στάθμευσης άομα που μένουν τριγύρω και δεν σέβονται την ιστορία και τη δόξα που άλλοτε γνώρισα.’

Τα σημάδια από τη χρήση του είναι εμφανή και μαρτυρούν πως κάποτε εκεί πρέπει να ζούσε μία οικογένεια αρκετά εύπορη σύμφωνα με τα διακοσμητικά στοιχεία που έχουν απομείνει.
Θα πρέπει να έχει γκρεμιστεί εδώ και περίπου 15-20 χρόνια αφού οι διπλανές πολυκατοικίες έχουν πάνω κάτω αυτή την ηλικία.